Bored of boredom!

Τελικά η βαρεμάρα είναι κολλητική; Αν υπάρχει ένα ρήμα που ακούω περισσότερο απ' όλα είναι το βαριέμαι. Βαριόμαστε να βγούμε, βαριόμαστε στο σπίτι, βαριόμαστε την αδράνεια, βαριόμαστε την εργασία, βαριόμαστε να μιλήσουμε, βαριόμαστε να ακούσουμε τον άλλον, βαριόμαστε τα ίδια και τα ίδια και ακόμα και τα διαφορετικά δε μας λένε τίποτα. Μήπως τελικά μας ψεκάζουν ή μήπως μας βάζουν κάτι στο νερό που μας ποτίζουν;

Όλοι βαριούνται. Όλοι θέλουν κάτι συνταρακτικό κι όλοι επιθυμούν αυτό το κάτι που θα τους βγάλει από το λήθαργο που έχουν πέσει. Κι εγώ έχω κουραστεί να ακούω απ' όλους τα ίδια κι εγώ έχω βαρεθεί... Τα πάντα! Τα χαζά ξενύχτια, τις σκοτωμένες ώρες, τους υποτιθέμενους "γλυκανάλατους" έρωτες, τη μούχλα μου την ίδια. Τίποτα συνταρακτικό δεν γίνεται. Η ζωή κυλάει σε μια ευθεία γραμμή όπως ακριβώς και το καρδιογράφημα ενός πεθαμένου.  Μερικές φορές μόνο τυχαίνει κάτι μέτριο, ίσα ίσα για να σε κάνει να σηκώσεις λίγο το κεφάλι και μετά πάλι η ευθεία γραμμή. 

Δε μου αρέσουν οι μετριότητες. Ποτέ δε μου άρεσαν. Από τη μετριότητα προτιμώ το τίποτα. Θέλω η δουλειά μου να είναι μαγική, θέλω ο έρωτας να είναι συνταρακτικός, θέλω η καθημερινότητά μου να έχει νόημα και κατά ένα περίεργο λόγο όλα περιστρέφονται γύρω από τη μετριότητα και τίποτα δεν μπορεί να την ξεπεράσει. Καμιά φορά γίνεται και κάτι κακό για να σου δείξει ότι υπάρχουν πάντα τα χειρότερα, αλλά δε θέλω άλλα χειρότερα. Θέλω τα καλύτερα. Το ξέρω ότι υπάρχουν, το ξέρω ότι μπορεί να συμβούν, το ξέρω ότι κάπου εκεί έξω βρίσκεται αυτό που μου χρειάζεται, αλλά γιατί δεν το βρίσκω και απλά μου τυχαίνουν όσα απλά είναι για να περνάει η ώρα; Τι στο καλό, όλο στο λάθος δρόμο κινούμαι ή ό,τι συναρπαστικό ήταν μου συμβεί συνέβη κι αυτό ήταν όλο; Και δεν είμαι άπληστη. Δε θέλω συνεχώς περισσότερα. Θέλω απλά ένα και καλό.

Και δεν είναι μόνο δικιά μου αυτή η γκρίνια. Όλοι τα ίδια λένε. Όλοι βαριούνται, όλοι έχουν θέματα με τη δουλειά τους (γαμημένη κρίση), όλοι θέλουν να ερωτευτούν και όλοι γύρω από τη βαρεμάρα κινούνται. Κι από την άλλη αν έχεις τα πάντα -όσο γίνεται να έχεις τα πάντα- δεν έχεις χρόνο να τα απολαύσεις. Δεν είναι άδικο αυτό; 

Κάτι πρέπει να γίνει γι' αυτήν την κατάσταση και γρήγορα. Δε θέλω άλλη βαρεμάρα. Θέλω σασπένς και ίντριγκα. Θέλω έρωτα χωρίς όρια. Θέλω δημιουργία και ένταση. Θέλω μια γεμάτη ζωή. Δε θέλω να βαριέμαι άλλο... Βαρέθηκα να βαριέμαι! Ακόμα και τώρα που γράφω βαριέμαι. Κάποιος να με σώσει please! Απλά να είναι ψηλός μελαχρινός και πάνω απ' όλα έξυπνος!

Μου τη δίνει ο Άγιος Βαλεντίνος!

Μου τη δίνει ο Άγιος Βαλεντίνος. Πάντα μου την έδινε! Μου τη δίνουν οι ταμπέλες, μου τη δίνουν τα χαζοζεύγαρα που βγαίνουν έξω εκείνη την ημέρα για να γιορτάσουν τον έρωτά τους σαλιαρίζοντας όλη την ώρα. Σιχαίνομαι αυτούς που επιλέγουν αυτή την ημερομηνία για να παντρευτούν. Μου τη δίνουν οι κόκκινες καρδιές παντού. Τσαντίζομαι με τις βιτρίνες των εσωρουχάδικων που γίνονται κατακόκκινες και βγάζουν σε πρώτη μούρη ό,τι δαντέλα τους έχει ξεμείνει. Μου τη σπάνε τα ανθοπωλεία που βρίσκουν αφορμή να πουλήσουν τριαντάφυλλα και τα χαζομάγαζα με τα λούτρινα αρκουδάκια με τα χαζά μηνύματα. Μου τη σπάνε τα ηλίθια δώρα που εφευρίσκουν κάθε χρόνο και ακόμα περισσότερο οι γκόμενες που κρατάνε μούτρα αν ο καλός τους ξεχάσει τη γιορτή του έρωτά τους.

Μου τη σπάει που αν βγω έξω εκείνη την ημέρα θα δω κόκκινες καρδούλες παντού. Καρδιές στα εστιατόρια με μενού για ζευγαράκια, καρδιές στα μπαράκια και love songs, καρδιές στα πάρτυ για ερωτευμένους, καρδιές στις διαφημίσεις στο δρόμο... Καρδιές, καρδιές, καρδιές!

Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι που πάνε οι καρδιές την επόμενη μέρα. Που πάει όλος αυτός ο έρωτας που μας πλασάρουν να γιορτάσουμε; Το ξεχνάμε μέχρι να έρθει η επόμενη 14η Φεβρουαρίου για να ξανακοκκινήσει ο τόπος; 

Για όλους αυτους τους λόγους μου τη δίνει ο Άγιος Βαλεντίνος. Ο έρωτας είναι καθημερινή γιορτή. Όταν είσαι ερωτευμένος δε χρειάζεσαι καρδούλες και λουλούδια για να γιορτάσεις. Έχεις συνεχώς ζωγραφισμένο εκείνο το υπέροχο χαμόγελο στο πρόσωπό σου και γιορτάζεις κάθε μέρα. Έχεις την αγκαλιά που θες και κανένα τριαντάφυλλο, καμία καρδούλα και κανένας άγιος δεν χρειάζεται να σου υπενθυμίσει αυτό που νιώθεις, γιατί απλά το βιώνεις καθημερινά. 

Για μένα ο έρωτας είναι το υπέρτατο συναίσθημα και μόνο που το νιώθεις είναι γιορτή... Γιορτή για την καρδιά σου, το μυαλό σου και την καθημερινότητά σου. Γι' αυτό... Fuck Valentine's Day and Celebrate LOVE each and every day!