Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Τhe X-File…

Μερικές φορές πρέπει να κρύβεις την αδυναμία που έχεις σε μερικούς ανθρώπους και κατά πόσω μάλλον στους πρώην. Όλοι μας έχουμε έναν πρώην με τον οποίο είμαστε λίγο παραπάνω ευάλωτοι, είτε γιατί τον θέλουμε ακόμα είτε γιατί απλά του έχουμε λίγη αδυναμία παραπάνω. Το θέμα είναι όμως πόσο αμοιβαίο είναι αυτό ή πόσο ο άλλος βρίσκει πάτημα να κάνει πάρτυ στη ζωή μας όποια στιγμή το θελήσει.
Η αλήθεια είναι πως σε όλους μας αρέσει να ξέρουμε ότι μπορούμε να εισβάλουμε ανά πάσα στιγμή στη ζωή κάποιου άλλου και να την αναστατώσουμε. Και ναι, είναι απόλυτα εγωιστικό, αλλά τις περισσότερες φορές το απολαμβάνουμε. Έτσι είμαστε εμείς τα ανθρώπινα όντα. Εγωιστές.
To θέμα είναι όμως τι γίνεται όταν συμβαίνει σε μας; Όταν έχεις παλέψει να τελειώσεις κάτι κι αυτό ξαναρχίζει επειδή ο άλλος αλλάζει ξαφνικά στάση; Τότε αρχίζεις να χαζογελάς αρχικά, αλλά αμέσως μετά έρχονται και οι δεύτερες σκέψεις. Και τότε αρχίζει να σε πιάνει κρύος ιδρώτας για τις συνέπειες, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος έχει τύχει να σου ραγίσει την καρδιά. Kαι τότε είναι που αρχίζεις να αμφιβάλεις… Τι θέλει πάλι; Γιατί αλλάζει πρόσωπο; Τι άλλαξε; Τι θέλει πάλι από τη ζωή μου; Γιατί μου το κάνει αυτό;
Η απάντηση είναι πάρα πολλή απλή. Σου το κάνει γιατί εσύ τον αφήνεις. Του επιτρέπεις να παίζει μπάλα με τους όρους που θέλει αυτός. Σου πετάει το δόλωμα κι εσύ τσιμπάς κι αυτός νομίζει ότι μπορεί να κάνει πάρτυ στη ζωή σου όπως και όποτε το θέλει. Και το φταίξιμο είναι όλο δικό σου.
Μην τρελαίνεσαι όμως, δεν υπάρχει λόγος. Απλά προετοιμάσου… Αν αφήσεις την καρδιά σου ανοιχτή, αυτός μπορεί εύκολα να στην ξαναραγίσει. Αν τον αφήσεις να σου φορέσει το φορεματάκι που δένει τα χεράκια πίσω, θα στο βάλει στο χρώμα που το προτιμάς. Αν νιώσει ότι μπορεί να κάνει πάρτυ στη ζωή σου όποτε θελήσει, θα το κάνει. Το θέμα είναι τι πάτημα του δίνεις εσύ για να το κάνει και τελικά τι θέλεις εσύ από αυτόν.


Ευκαιρίες αξίζουν όλοι κι αν νιώσεις ότι θέλεις να δώσεις μια δεύτερη μπορείς να το κάνεις. Απλά αυτή τη φορά παίξε μπάλα εσύ κι άστον να νομίζει ότι σε έχει. Σφράγισε καλά το κομμάτι της καρδιάς σου που πονάει εξαιτίας του και κάνε αργά και σταθερά βήματα. Μόλις νιώσεις ασφαλής προχώρα. Και μη βλέπεις φαντάσματα παντού. Απλά κράτα και μια πισινή… Ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Και ξεκίνα εσύ το πάρτυ αυτή τη φορά. Πάρτυ στη ζωή μας κάνουμε μόνο εμείς και μάλιστα με αυστηρή λίστα καλεσμένων!!!