Writing is a socially acceptable form of schizophrenia...!

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Να σας συστηθώ...


Ναι, το παραδέχομαι δεν είμαι φυσική ξανθιά! Πληρώνω όμως κατά μέσο όρο 700 ευρώ το χρόνο στο κομμωτήριο για να διατηρώ το ξανθό χρώμα στα μαλλιά μου (τα έξτρα δεν τα βάζω στο budget). Επίσης το χρώμα μου είναι το ροζ, πολλές φορές νιαουρίζω όταν μιλάω και αρνούμαι πεισματικά να μεγαλώσω. Βλέπω ακόμα κινούμενα σχέδια, ξοδεύω πολλά χρήματα σε ρούχα κι ακόμα περισσότερα σε παπούτσια, ενώ για αποταμίευση ούτε λόγος. 

Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με ρούχα που αρνούμαι να φορέσω πάνω από 2 φορές το χρόνο κι αυτό μόνο όταν κάτι είναι αγαπημένο. Κάνω συλλογή από παπούτσια, που πολλά από αυτά δεν πρόκειται να ξαναφορέσω ποτέ γιατί δεν είναι άνετα, αλλά εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένη μαζί τους. Αγαπώ τα επώνυμα και στυλάτα ρούχα και είμαι τόσο ψώνιο που μπορώ να ξοδέψω μισό μισθό για ένα ρούχο που θα φορέσω μία και μόνη φορά. Για παπούτσια φετίχ μπορώ να ξοδέψω ολόκληρο ή ακόμα και δυο μισθούς. Έχω αδυναμίες τι να κάνω? Παρόλα αυτά είμαι υπερήφανη για τις φθηνές με στυλ αγορές μου από μικρά καταστήματα που ξετρυπώνω. 

Κάνω clubbing συνέχεια και γυρίζω σπίτι τα ξημερώματα. Επίσης, πηγαίνω στη Μύκονο κάθε καλοκαίρι για πάρτυ και για διακοπές. Μπορώ να πάω όμως και οπουδήποτε αλλού αρκεί να υπάρχει καλή παρέα. Επειδή όμως θέλω πάντα να εξερευνώ καινούρια μέρη, βάζω κάθε χρόνο στόχο κι ένα διαφορετικό ταξίδι.

Παρόλα αυτά λατρεύω τη λογοτεχνία και την ποίηση. Κάνω σεμινάρια, διεύρυνω τις γνώσεις μου και θέλω κάποια στιγμή να γίνω μια διάσημη συγγραφέας! Γράφω ήδη ένα βιβλίο που ένας Θεός ξέρει πότε θα τελειώσει γιατί αρνούμαι να το δημοσιεύσω αν δεν είναι πρώτα τέλειο για μένα. Με τη δημοσίευση του βιβλίου θα βγάλω αρκετά χρήματα ώστε να δουλεύω μόνο ως συγγραφέας. Θα αγοράσω ένα σπίτι με θέα τη θάλλασα και θα φτιάξω το πιο υπέροχο γραφείο για να εμπνέομαι και να γράφω (όνειρα θερινής νυχτός, αλλά μπορούν να πραγματοποιηθούν). Επίσης θα έχω κι ένα δωμάτιο ντουλάπα για να δω κάποια στιγμή τακτοποιημένα τα ρούχα και τα παπούτσια μου (ξέρετε πόσο χώρο πιάνουν τα κουτιά?).

Έχω δύο οικογένειες. Η πρώτη είναι φυσική μου οικογένεια που με έφερε στον κόσμο και με στηρίζει πάντα. Η δεύτερη οικογένειά μου είναι οι φίλοι μου, η οικογένεια που εγώ επέλεξα. Είναι πάντα δίπλα μου και στα καλά και στα κακά που έρχονται στη ζωή μου και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Θέλω να μοιράζομαι μαζί τους τα πάντα γιατί χωρίς αυτούς τίποτα δε θα ήταν τόσο όμορφο. Ο καθένας τους είναι ξεχωριστός και γι' αυτόν τον λόγο τον λατρεύω, όμως όλοι μαζί μπορούν να δέσουν και να περάσουμε τέλεια.

Αυτόν τον καιρό αναζητώ εκτός από δουλειά και τον έρωτα. Τον έχω βρει κατά καιρούς, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρώτον δεν κρατάει πολύ και δεύτερον σε απογοητεύει. Έχω κατασταλάξει βέβαια,  πως είναι καλύτερα να είσαι μόνη με δουλειά παρά με γκόμενο και χωρίς  (δεν πιστεύω στον όρο χορηγός). Τώρα που καλοκαιριάζει όμως και τα πουλάκια κελαηδούν, είναι πιο εύκολο να ερωτευτείς παρά να βρεις δουλειά. Αν δε βρω τίποτα από τα δύο, θα αρχίσω να ανησυχώ.

Αυτή είμαι εγώ... Και αν και με θεωρώ Θεά έχω και ελαττώματα, τα οποία όμως τεχνηέντως θα αποκρύψω για να έχει ενδιαφέρον η συνεχεία. Τα συμπεράσματα δικά σας! 

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Welcome!!!!!!!

Σα μικρό, ξανθό κοριτσάκι που είμαι έχω κι εγώ ανάγκη να εκφραστώ και το γράψιμο είναι ο αγαπημένος μου τρόπος για να το κάνω. Έγραφα πάντα... Είτε για μένα, είτε σα δουλειά, είτε από βίτσιο...


Τώρα θέλω απλά να προβληματιστώ, να εκφέρω άποψη, να γράψω για ό,τι με απασχολεί, για ό,τι βιώνω, για ό,τι νιώθω, για ό,τι ακούω και να το μοιραστώ μαζί σας. Αν δε θέλετε να διαβάσετε δε με πειράζει. Εγώ θα συνεχίσω να γράφω. Αν πάλι θέλετε, αφεθείτε ελεύθεροι να σχολιάσετε, να κρίνετε και να πείτε την άποψή σας.


Καλώς ήρθατε λοιπόν... Το ξανθό κορίτσι αρχίζει να γράφει!!
(και ναι, αυτό είναι απειλή)